Gittikçe yalnızlaşan bir dünya dayız git gide
Isırılmış bir yarım elma gibi işe yaramaz
Bir damla su tanesi düşen toprağın tenine
Kayıp
Batık gemiler gibi izsiz
Kayıp bermuda şeytan üçgeninde
Kalabalık içinde hayatımız
Gittikçe yalnızlaşan
Kalabalık için de bile
Evimizin köşesinde
Bir şehrin caddesinin kaldırımında
Değmeden yürümek birbirine
Zihinden milyonlarca şiir geçerken
Aşk gelip geçici
Ve hayat çevirir sırtını gecenin öteki yüzünü
Yarımada gibi gözlerinin denizlerinde
Şişli şehirler
Köy kokulu köy özlemli hasret sinişmiş
Soba üstünde demlenen tavşan kanı çay
Ocak başında isli çaydanlıktan
Uzaklaştıkça yakınlaşır
İçindeki çocuk
İnsanların yitirdiği
Sen içeri
Ben dışarı
Yağmurun kısa gözyaşlarında
Isırılmış yarım elma tadında
Bense bir su tanesinde toprağa düşen bir damla
Yalnızlaşan ülke
Şehir
Ve ev gibi her birimiz
Ve sessiz Sesimiz tükeniyor içimizde
Devleşen yalnızlıklarla ...





Nurten Ak Aygen

20.11.2015