Ey kızıl güneş
Öfken çarptı belli ki yeryüzüne
Cehennem gibi kaynıyor toprak
Kuraklık ve ardından açlık
Yaşama ambargo koydu
Bu kıpkızıl tufan

Ey maviyi kaybeden gökyüzü
Zalimin nefesi ensende
Ezilmişlik sinmiş ruhuna
O maviki seni büyütürdü tek başına
O maviki özgürlüğündü
Küçüldün
Ve esir oldun
Çaresizliğe

Ey ruhunu kaybetmiş insan
Ey yaratılmış hüsran
Ruhsuz ve sefil
Korkak ve sinik
Yazgın ezilmek senin de
Başını dik tutmadığın
Direnmediğin
Her zeminde

Ey onurunu kaybetmiş varlık
Kalk ayağa
Silkele üstündeki pislikleri
Yağan yağmurun altında
Arın günahlarından
Aç gözlerini
Aç ellerini
Toplanma vakti
Kaldır başını semaya


Ey savrulmuş kabuslarım
Mavi gökyüzünü gör
Mavi denizleri
Okyanus mavisi gözleri
Gör güneşin aydınlığını
Duy vicdanının dinmeyen sesini
Yüreğinin saniyelerle atışını hisset
Gelecek yarınlara doğru
Karanlık bastırmadan
umutlar yok olmadan

AYHAN SARI

12-08-2015
23:40