hey güneş
emin misin büyüdüğün yerden
lâvların düştüğü yarları
iyi belirledin mi sen
bu dağların arkasında manzara hazin
toprak kızgın yönünü şaşırmana
hani dervişler, şeyhler, müritler, ağalar yurdu değildi
her karış toprağı anaydı, yardı
onun için canını veren insana
mezar değildi bu vatan


hey gitgide çoğalan büyüyen güneş
öfkesini koynunda saklayan halk
ipek mendili gibi yârin
gelin ayakkabısının altına yazıyor
o bastıkları kutsal yerin, Türkiye’n
ateşi söndürülmezken, duran suyun
duyuluyor haykırışı
o saklı kapalı yerlerden
taşıyor yüreğimize iki ayrı sulta
yok edemiyor hedeflediğimiz yeri
ki orada bölüşülür ekmek


hey aydın kimliğinde dökülen kalıp
ezdiğin bayrağın önünde eğil
al da başına koy, öp
utanma milli, millet demekten
o kurtardı seni saltanatın tutsaklığından
edinme yeni bağlar kelepçeler
bellidir kimin kirli elinden
karıştırılıp sokuldu beynine
ülkeni dilim dilim böl
ve..
okyanus ötesinden yönetil
san ki, güneş doğuyor ülkeme
kendi almadı eline silâhı kardeşin!..



28. 12. 2015 / Nazik Gülünay