yüreğim yurtsuz çocukların dilsiz alfabesi
her dilden şarkılar fısıldar baharın nefesi
haydi fısılda kulağıma firuze kirpiğimin ucuna takılanları



doğduğum gün ölen çocukların sessizliğini fısıldadı yağmur kuşları
onun için her doğumda ağladı
sen bile



yağmur kuşları öksüz kalan ben gibiydi
kanadı yüreğimdeki türküler
talan edilmiş tüm öyküler gibi gece
ve anne şefkati gibi bereket sarı sabır zehrinde ecel



annesini yitiren tüm kardelenlerin çığlığıydı onlar
sessizliği can yakan ölümü
aslında falakaya yatan ayak tabanında annesizliğin sessiz çığlığı
ve her çığlıkta ben öldüm
kirpiğimin ucunda kardelenler ölüme ant içti



savaşan egoların masum çocuklarına ağlamak yakışır mı
babanın gölgesi yurtsuz baykuş konağı olunca
kardelenler güneşe hasret
onun için yağmur kuşları yas tutar
kanadına yaslar başını düşlerim
çocuklar ölmesin