4
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
809
Okunma
Kırdin mı şairin dallarını ?
dokunmasaydın sakın köküne !
yeşerip meyveye durdukça
kucak kucak derde deva
dağıtmayı hiç esirger miydi ?
Hüzünle beslenirken ;
ayrılığın dilini konuşurken kalemi;
dizelerken kavuşmaların sevinçlerini
süresiz bir hasret yaşarken gönlün de
hep bir eksik yaşamaz mıydı ?
tamamlayana dek .
bir yangın sarmışsa uykularını ;
dumanı ta uzaklardan görülüyorsa,
Yorgun yılların ardından
bırakırdı toprağını dinlenmeye
o anlardı ruhunun dilinden.
Hele ;
şu kuvvetli fırtınası dinseydi kapısında
komşularına bırakırdı nasibini
gelecek yılın da ederdi bayramını .
Anlasaydın şairi;
efsaneleştirmezdi seni acımasızca
rastgele savuruşun baltanı.
Nuran KARACA10:57 04.06.2015
5.0
100% (5)
Cevap Yaz