Bir masal kahramanı gibi düştün aklıma,
Yağmur damlalarıyla çizildi resmin cama;
Mercan kabuğunda ki sırdın, girdin saklıma,
Parmak izim olarak yazıldı ismin cama;

Nefesledim, sinemi serinleten badını;
İçimdeydin, uzanıp tutsam yok oluyordun.
Dile pelesenk olan o muhteşem adını;
Unutsam, gülüşünle aklımda kalıyordun.

Kınına hapsedilmiş keskin bıçak gibiyim,
Çıksam, yıldırımlarla geleceğim yanına.
Biliyorum,bu bitmez hasretin sebebiyim,
Çıkmaz sokaklardayım, varamam mekanına.

Ne seveni hor gördük, ne aşka büyülendik.
Sevdik, sevildik, lakin dağlar aşılmaz duvar,
Yarınsız bir sevdanın günahını yüklendik,
Suçlusu yok bu aşkın, hasret çekenleri var.

Coşari der, gönlüme hükmeden son sevgili!
Kıvılcımı sen yaktın, ben ise körükledim.
Bu aşk, hasretlik denen cehenneme yazgılı;
Affet beni, seni de ardımdan sürükledim.

İbrahim COŞAR