Bir umuttur yaşama hevesi, her insanı hayata bağlar.
Bazen de; ne şevk’i kalır ne de neşesi
Çökünce üstümüze, yalandan yaşanan,
Boşa geçen bütün anlar…

Hiç ummadığın bir anında, acı bir ‘keşke’ der dilin!
Açamazsın yorgun gözlerini, tonlarca ağır olur kirpiklerin,
Ağlamaklı olur, hem de en gülen halin…

Yakar içini, zapt edemediğin düşünceler, gamlar
Geçmişteki hataların ise durmadan suratında patlar…

Her sahte gülüşün ardından, yüreğin buruklaşır,
En çok üzen aklına gelir, yüzüne acı bir tebessüm verir,
Sonra da; yalandan mutlu oldum derken;
Yine de son bir gayret, gözlerin parlar, sonra da çocuklaşır…


Yazan; raviz Demirel.