Gün gelir devran döner dönmez
Sonrasız diyarı gün akşam oldu
Sevinçlerini alır gider gidenler
Başı dumanlı dağlar bile ağlar

Kum basar bağrını ağlar analar
Diz çökmüş dağların önünde bulutlar
Yağmurlar karışır göz bebeklerine
İncinen yerinden kopan ilkbaharlar
İçimde derin bir hüznüdür kıvrılan
Pişmanlıktır hep boş kaçan günler

Yollar uzundur uzaktır yıllar gibi
Gönlümüz çorak kuruyan toprak gibi
Duygular sararan dökülen yaprak gibi
Günler düşümde süzülür gelin gibi
Yanar ömürler çağlar ırmaklar
Saçlarına düşen kır papatyalar
Anlar sevmenin sevilmenin güzelliğini

Gel gönlümün bağında açan şen çiçek
Güz gülleri arasından taşan taç yaprak
Tebessüm dudağında hep kucak kucak
Kaçsa da yıllardan ömrün köşe bucak
Vardır elbette eğlendiği gönlün bir durak
Kırılgan rahatı kaçan ağaç gibidir insanlar
Diz çöker önünde bütün acılar
İçin için için ağlar içindeki çocuk yanar
Gönlünün yeşil denizinde bir bahar için
Aysız gecelerde yıldız kayarken.........,

Nurten Ak Aygen
19/12/2015