aşk’ta devrimci bir utku iken,
pasifist yenilgi oldum.
doru iken,
terki diyar yılkı buldum…

bir ihtimali,
bin imkansızlığa dönüştürüp,
senden emin,
kendimden şüpheye düştüm…

avcumda yüzünün şavkıması,
gözlerin gözlerime balkırken;
sürgüne gönderdim yüzümü.
teninin titreyen kıvrımlarından,
sırtlanıp saftirik gülüşümü,
son kırıntıları ile hicranıma sararak,
saldım barut kokulu yalnızlıklara…
çekildim budalaca sevmelerden,
acıma ricat ettim!
sildim bir avcının soluğunda,
senli anların tüm resmi geçidini.
sildim adımı, sanımı,
el ayak çekildim kalbinden…

el pençe divan kıpkırmızıyım şimdi!
gemi azıya aldım kıymetlim.
yazarak kendi tragedyamı,
geçtim geçer akçenden,
senden ırak dar geçitlerde,
maraza bağladım kendimi…

en olmadık;
gökyakut bir zamandan gelmiştim.
en olmadık zamanlara gittim.
kantarın topuzunu da kaçırdım!
en yangılı hallerini,
buzlu sulara gönderdim…

keyfimin kahyası değildim!
zehir zemberek yontular,
kustum ciğerimden…
her biri donuk,
her biri ayrı birer suret!
canımı peşkeş çektim,
zirzop bir zangocun,
dönek çanına!

ateş dahi ürktü halime,
dertop oldu sancıma!

Hidayet Dal/Can Sokağı Lambaları