Her gün yalnızlığım içinde üşürken
O/tuz kupona bu vatan alınmadığı gibi
O/tuz şiirle şair olunmuyor
Yüreğimde soğuk bir ayaz
Kar tipi boran yağıyor gecelerime gündüzlerime
Hele bir de sevda fırtınası poyraz olunca
Denizim buz tutmuş
Salım batık
Ne güneş doğar bu saatten sonra
Ne de bir ateş düşer gönlüme
Her an çocuklar öldürülürken
Kadınlara taciz ve tacevüz edilirken
Kelimelerim isyanında
İdama mahkûm edilmiş
Bir darağacının sehpasını beklerken
Son gülüşümün içinde saklı gözyaşlarım
Ne Mansur
Ne Nesimi
Ne Pir Sultan Abdal
Ne de bir Deniz olabilirim
Yazıp çizdiklerimle
Üşüyorum bir garibin kışın ortasında ki hali gibi
Ne sobam yanıyor
Nede odun kömürüm var
Cümlelerimi üflesem kalemime havada donuyor
Harflerim kirpiklerimde gözyaşı
Düşmeden buz tutmuş saçağında
Dilimde kan tükürüğüm
Gözlerimde puslar
Ellerim kalemden çatlamış
Duygularım dileğime gebe kalmış
Üşüyorum kısırlaştırılmış kelimeler içinde
Üşüyorum dostum
Üşüyorum can
Üşüyorum canım
Üşüyorum aşkım
Üşüyorum üşümenin içinde üşüyorum
Ölüm bile elimde üşüyor
Ne soğuk yellerim varmış
Üşütüyorum canlı cansız varlıkları
Azrail bile üşüyor ayazımda
Üşüyorum yârim üşüyorum
Elvedalar bile üşüyor
Sizler üşümeyin o/tuz şiirle
Ben üşüdüm…