o sensin beni benden bile habersizce
kopartmış olan sevgili
bilmiyorsun ki nedir bende ki bunca isyan
köprü altından nice nice sular geçip gitti de
bir damla da senin nasibindir demedin
sırtıma kaç ahret sorgusu yükledin o cennetin için
kapısın da yakarak cehenneminin

meramımı ayaklarının altına alıp da öğütmeden
çok az evveldi istemim
tek bakabildiğim şey de o iblisi ahu gözlerin
bir anda da vuslatı yerlere çalarak çatıldı
ekmeğe bile hor bakan o nankör kaşların
uzatsam ne uzatmasam ne boş kaldıktan sonra elerim

yinede ihtiyaç hasıl olduğu an nedense
sanki de bulunmaz bursa ipeklisi gibisin gönlümde

o ruhunda ki fesatlığınla
seni içimden çıkarıp da atmaktı niyetim
oysa ne hikmetse ruhumu tüm zamanıyla işgal etmiştin
Hakka secdeye bile bırakmadın ki
beni aşk ve meşkle o denli meşgul etmişsin ki
aslımdan kopup mülteci olmuşum öz gönlüme
tecellinin alaycı hor bakışına asılı kaldım
vakti zamanı geçen
her şeyin mutlaka bir bedeli var ve olacaktır ya
bedelim oldun kof halinle girerken mülküme
hani o çok methettiğin
mertliğim ve o tatlı huyum suyum var ya
şu anda zerre zerre
kahpe bir gönlün iflah olmaz tetikçisi olmak üzere

İçimin de içinin içi yanıyor tıpkı bir ana yüreği gibi

ne bir fun dam kaldı nede bir tek umudum
istersen ye iç yut istersen de koyup git de unut
bu yaşam öyle yenilip yutulacakta bir lokma hiç değil
belki yine ağlayıp sızlayıp mırıldanacaksın bilirim
ben ki ruhunu kâlû belâ’dan beri Hakka adayan biriyim

öyle bir tutku ki ondan başka bir şey yok sarmış kanı
şu anda ben anladım ki
aslı bozuk olana meyletmek yerle yeksan ediyor insanı...




(15.12.2015) AZAP…