39
Yorum
72
Beğeni
4,9
Puan
2112
Okunma

Başım ezile ezile hiçliğin ortasında
Öğrendim ki
Ayaklarım götürmez oldu,
Gözlerim gördürmez…
Ölmüşe çare yoktur dediler;
Bir de olmuşa.
Ben ne bir ölüyüm kara toprak altında,
Ne de bir diriyim; yeşermiş toprak üstünde…
Bir seven kendinde yitermiş
Bir de susan.
Ben ne kaybolmuşum zifiri karanlıkta
Ne de sükûta bürünmüş; mahşer yerinde…
Çiçekler her zaman solacak değil;
Bir sonbahar akşamı ıssız kırda
Yahut bir seher vakti
İzi kayıp kalabalık bir kentte…
Ben de öyle bir hiçlikte boğulmuşum işte,
Her sükût güzeldir kendine
Görünüşte
Biraz daha soluyorum her nefeste
Azar azar ölürmüş her çiçek
Hiçliğin kıyısına vurmuş
Cansız bir serzenişte
5.0
97% (57)
4.0
2% (1)
3.0
2% (1)