Ne olmuş be arkadaşım sana,
Ne bu halin.
Şehir yerinde,
Bu ev bu bahçe aynı duruyor.
Yine ne güzel çiçeklerin var,
Gül açımı da yakışmış bahçene.
Gördüm ki sokağında aynı.
İyi de;
Bu güzelliğin içinde kırık kadehlerin işi ne.
İçlerinde gençliğin kırılmış parçaları da var.
Toydun filinta gibiydin en son.
Deli dolu estiğin zamanların vardı
Yere göğe sığmazdın bilirdim seni.

Şu genç kız edasıyla yürüyen Fatma nine değil mi
O bile duruyor be.
Peki;
Ya sana ne oldu gençliğin nerde
Hangi yaban ellere sürgün ettin.

Mevsim baharı okşuyorken
Bu saçlarındaki mevsimini şaşırmış karlar niye
Gözlerin pınara dönmüş ağlamaktan
Dereler gibi çağlayışın neye

Ne çok şeyini vermişsin ya görmeyeli
Neydi ki hayatın senle zoru.
Tükenmişsin
Yıkılmışsın
Harcatmışsın hayata kendini

Dur ya dur,
Yüreğine sevda geldi
Ve geldiği gibi
Bütün ümitlerini talan etti gitti değil mi

Ya bu kadar mı büyüktü zorlu sevdan.
Nesine kandında ettin bütün dünyan.
İnsan bu kadar mı bağlanır,
Ve bu kadar mı harcanır.
Gençliğini ayaklarına sermişsin.
Şimdi sensin bak ağlayan,yıkılan,
En güzel yıllarını tüketmişsin

Arkadaşım be
Bilmez miydin ki,
Tanımaz bu meret merdi delikanlıyı.
Ne karadır gözü bu sevdanın.
Gözü bir dönmeyi görsün,
Anasını ağlatır adamın…