İçimden konuşup içimden bağırdım, ayni dil’den konuşamadığım hayata karşı
Anlasa ,
Sözlerimin eğriliginden
O kalp çarpıntısını
Saçak altlarınınn kalabalıklığından yer bulamayan kalbim
Kanatlanır
O fırtınalı yağmurlarda

Aklım bir karış havaya

Dünya telaşıyla basar
Ayaklarım
yine aynı kalabalıklığında duraklara

Herşey tadımlığında

Üfürür tin beden içre
Anlamadan daha

Yerle yeksanım

Sabah ezanlarında ilahi mağbed’im.

Keşfedilmek için ,
Beklediğim ikindiler de söner umudum..

Kayboluş öykülerinin
Son versiyonunu okurum
İnzivalarımda

İçime katlanan sayfalar ,
Pekte okunaklı olmayan şekliyle
Atılır raflardan

Takılırken gözlerim o her satırda geçen "yokluk" a
Altı çizilmiş sözler ,neşter parmak uçlarıma
Pıhtılaşmıs bir efkar ,
Gecelerde seyreltilen ..

Dipsiz karanlığın
Hayasız ben’lik çukurlarından göremez kimse
Sararmış cümle’mi

Camlarımda biriken kara bulutlar,
İçten dağılır
İçten parçalanır..

Susmak’la dikilir, parçalarım

Susmak
Nekahat

Yorgunluk

hiç var
olmayan deniz fenerlerine kürek çekmişliğimden

Hangi banka otursam dinlenmek icin
Cehenneme çıkış kapısı
İlle sokarlar ölmeden

Zaman aleyhte ilerlerken
sende
Asılırsın
şu şeytan tezgahında kalbinden

Şiar