Sus ey çocuk...
Çığlıklarını kendine sakla
Rahtasiz etmeye hakkın yok
Ne yaşıyorsan, kendi dünyanda yaşa
Kilit vur diline, sus...!
Ne haykırmak istiyorsan içinden haykır
Duvarlar ört etrafına
Sesin gelmesin ötelere
Çünkü, Vicdanlarını rahatsız ediyorsun
Uykularını kaçırıyorsun
Sevinçlerini kırıyorsun!
O yüzden görünme onlara
Senin dünyan ayrı, onların dünyası ayrı!
Onlara göre, sen hak etmişsin ki yaşıyorsun!
Onlar anlamazlar halini
O yüzden sus ey çocuk!
Savaşın mahsum bir çocuğu gibi...
Koca bir dünyanın içinde
Kuru bir ekmeye muhtaç edilişini anlat Rabbine...
Üzülme ey çocuk cennette ekmek çok. ..!
Dert etme sen halini
Asıl dert edinmesi gereken onlar
Seni görmedikleri için Vicdanları kör olan onlar
Acıyı hissetmedikleri için
Canı yanacak olanlar onlar...
Bırak bu mutluluk oyununa devam etsinler
Başına düşen bombaları görmesinler,
Annenin yüreğinde ki acıyı hissetmesinler,
Enkaz altında ki kundaktaki bebeğin ağlayışını işitmesinler,
Çünkü onlar görürler ama Körler,
Duyarlar ama sağırdırlar,
Konuşurlar ama dilsizdirler.
Sen en iyisi sus ey çocuk...
Öz yurdunda garipliği yaşamaya devam et
Kimseye kalmadı dünya
Bil ki onlara da kalmayacak
Mahzunlanma ey çocuk...
Yarınlar umutlara gebe
Güneş batıdan doğduğu sürece
Umutlar tükenmez
Varsın insanlar duymasın
Sen ahhh dediğinde Semi olan Allah işitir
Sil gözündeki yaşı,
Savaşın çocuğusun sen
Haksızlığı bizzat yaşansın,
Şimdi durma hakkı savunmak için diren
Diren ki yarına umut olasın
Sürgüne düşenlere yol olasın.
Onlara karşı şimdi sus ey çocuk...!
Konuşulacak vakit geldiğinde
Yüzlerine haykıracaksın
Kuruyan vicdanlarına umut serpeceksin
Onlar sustular ama sen susmayacaksın
Sen onlar gibi değilsin
Konuşmasan da sessizliğin haykırır
Bakışlarında ki acı, onları acıtmaya yeter...
Şimdi sen sus ey çocuk!
Varlığın onları rahatsız etmeye yeter...