Sessizlik...
Ne kalem yazsın, ne kelam dillendirilsin
Kelimeler biran boğazda düğümlensin
Ve dünyada ki herşey dursun
Kısa bir sessizlik lütfen
Dinleyin lugatınızı
Duymayan Vicdanınızı dinleyin. ..
Ona nasıl söz geçiremediğinizi...
Hayatı yaşadığınız her anın size neler yaşattığını
Düştüğünüz hayattan nasıl çıkmanız gerektiğini
Aslında gürültü olan dünyanızdan sıyrılıp
Sessiz iç dünyanızda düşünün...
Sessiz olun sessizliğinizde!
Çünkü uyuyor dünya
Koca koca bombaların gürültüsünde
Yıkık enkazlar arasında
Dağılmış bir coğrafyada
Kıyıya vurulmuş bir halde
Öyle sessizce ki!
Kimseyi rahatsız etmezcesine...
Sessiz olun dünyaya dalmışlar uyuyor!
Gafletten uyanmayacakmışcasına
Yanı başındakini görmezcesine
İçi kan ağlayan
Feryatları Arşı titreten
O çığlıkları duymamacasına...
Kardeşinden bir haber...
Rahatmı içiniz?
Hayata kaldığınız yerden devam edebiliyormusunuz?
Parçalanan bir kağıt parçası degil, bedenlerdir...
Mazlum ummetin başına üşüşenler müslümanlar değil,
Zalimlerdir
Onlara el uzatmak için değil,
Uzanan eli kesmek için,
Onları kan selinde boğmak için
Bir parça ekmeyini ellerinden almak için,
Öz yurtlarında garip bırakmak için. ..
Daha ne kadar sayalım!
Sessiz olun
Ummetin acısına saygı duyun
Onların suskunluklarının sesini duyun
Vicdanlarınızı rahatsız edecekler ama
Vicdan kapınızı çalan bu sese kulak verin
Dünü geçen, yarını yeni bir gelecek olan
Kardeşliğe ses verin
Çünkü müslümanlar kardeştir
Bir vucudun azaları gibidirler
Biri zarar görünce hepsi acısına ortak olur...
Şimdi sessizliğinizi dinlediyseniz
Artık sessizliğinizi bozun
Vicdanınızı çalan bu sese kapınızı açın
Dindirin ummetin acılarını
Bir bütün olun
Ve sarın yaralarınızı
Dağılan garip ummete can verin
Kan değil, barış getirin
Zalimin tam karşısında,
Ummetin yanında durun...