Namaz, fevkalâde husûsî bir râbıtadır Eltâf-ı Mevlâ’ya;
Böylesine kudsî irtibât, hebâ edilmemeli Şeytâni riyâya.

Şu Ahfâd-ı Âdem -hakkıyla bir düşünseydi- Hakk’a visâli;
Durup dinlemenden -ahret tarlasını ekerdi- karınca misâli.

Her kim ahlâkın’ gözetip, kılarsa namazın’ huşû içinde;
Hakk’ın nazarına mazhar olur Kitâb’da, yirmi-üçün ikisinde.

Unutma! İnsanı yücelten her şey, sabırla alâkalı ihtirâzıdır;
Değil mi ki, Yusuf’u Mısır’a Sultân eden Züleyhâ’nın iftirâsıdır.

Kalbimizde ilk sıraya koymalıyız mutlakâ, Allâh’ı ve Rasûlü;
Boşa gitsin istemiyorsak şâyet, âhiret için ekilen mahsûlü.

Aman aman, haksızlık gördü mü dilsiz Şeytanı oynama;
Zuhrûf’un beşine kulak ver, gayyâ kuyusunu boylama.

Ezenin köpeği olma sakın, mezarını Besmele ile kazsınlar;
Ezilenin arslanı ol ki; mezar taşına it değil, yiğit yazsınlar.

Bu âlemde doğrulmayan, pişer mutlâka mâverâ’da ateşte,
Şâhit isteyen bir baksın, ne diyor Kur’ân; kamer’in ilk beşte.

Firavun mîsâli, son dakikaya bırakma tevbe ve secdeni;
Heder etme ne olur, zumer’in on-yedisindeki müjdeni.

Dîn dediğin ne kilisede, ne sinagogda, ne de câmidedir;
Deyyân’a karşı borçluluk bilincinde olan kulun kalbindedir.



.