Keman kaşlarından yayını çekmiş hoş bakışların
Saplandı üst üste biçare gönlüme kirpik okların

Ormanda yan yana durur önünde çıksan eğer ava
Avlanma isteğinde gece gündüzleri yanan avların

Nergis, gözüyle sermest etmişti bağ-i bostanı
Humar bakışından oldu divane âlemde hayranların

Göz kamaştıran telleri örmüş menekşe bahçede
Saba yelini de düşürdü çöllere perişan saçların

Katline ferman verir kemend-i zülfündeki esirine
Boynumdan tutan o saçlarındaki sarmaşıkların

Yüce kametinin karşısında medhuş oldu serviler
Eğdirdi başını önünde diz çöken ormanların

Rühsarını benzetmiştim gül bahçesindeki güle
Görünce utandı yaktı gülün yüzünü yanakların

Boyandı her yerde gül bahçesi elvan çiçeklere
Kapattı âlemin gözünü kızıl gonca dudakların

Dağlarada avare gezip düştü sahraya çöllere
Lâl-i lebinden mest olan aşık-i sarhoşların

Bir buse lebinden alıp veririm dinimi imanımı
Rüsva- yı âlemler etse de sevdamı çarmıhların






Muhammed Ahmedizade