Koskoca bir yıl daha devrildi ömrümden
Sensizlikle dolu koskoca bir yıl daha
Ömrümdeki herhangi bir günde
Ömrümün herhangi bir yerinde
Parmak uçlarım gezinsin diye buğday rengi teninde
Hanidir rüzgarla kavgadadır ahvalim

Nasıl bir sevda yanığı sarıyor her yanımı bilsen
Ve dahi bir kerecik o yangını görebilsen
Tövbe ederdin gün ışığına çıkmaya bensiz
Nasıl da utanırdın kendinden
Bu canı ben nasıl bıraktım diye bunca zaman habersiz

Gıt diyorsun devam et hayatına
Şimdiye dek bensizdin biraz daha kalıversen ne olur ki diyorsun
Sen bunca zaman boğulur gibi yaşamak nasıldır
Ve sensiz nefes nasıl alınır hiç bilmiyorsun

Aşk umut etmektir sevgilim
Öyle ki kanıyorken sensizlikten yüreğim
Gülümsüyorsam eğer uzaklara bakarken
Bir gün döneceğini bildiğimdendir bu halim

Neyin derdinde bu kadın anlayamıyorum demişsin geçenlerde birine
Oysa ki bir kere baksaydın gözlerime
Hemen bulacaktın cevabını bu acımasız sorunun
Sorgulamak kolay da bakıyor görmüyorsun
Kalbim çıkmaz bir sokakta kalmış gibiyken
Hani başımın üstünde gördüğüm o yüksek tavan
O derin mavilik ve bana o ellerini uzattığın an
Dedim ey aşk tutuklunum
Ben bu derde gönüllü düşmüş bir kulum
Günahım rakipse şu karşıki dağlara
Değirmeninde öğütülmüş harap olmuş bir unum…

Kabullenemiyor ya insan bir türlü bunu
Ve verdiğin cevapla halime tercümansın
Demiştin ki anlamayanım, gönül niye anlatsın
Sevmiyorsa sevilen değirmenci ne yapsın?

beyazmelek