Göğü ikiye böldüm
Bir tarafta güneş bir tarafta dolunay
İki satır arasında her şey yerli yerinde
Çok isteselerde
Kara bulutlara yer yok
Dünden hatırladığım yağmur sesi
Hoş bir seda yüreğimde

Hayat yeniden bir telaş içinde
İlginçtir
Aralık ayında mavi bir gün
Benliğimdeki tatlı düşten başımı kaldırdığımda
Her şey gerçek
"Abidin çizebildi mi?" bilmiyorum ama
Ben mutluluğun resmini çizdim galiba usta

Neysem onu yansıtıyorum
Anılardan yıkanmış gözlerimde
Ölümsüz aşkın sevinç gözyaşları
Sevmenin keyfince
Çabucak uyuduğum geceler
Dilim tutuldu belki de
Durgunluğum suskunluğum ondandır

Mutluca birlikte yaşamanın
Tadını bir bilseniz
Bir görseniz ıslak güneşlerin kuruduğunu
Öylesine gizemli ince tad ki
Anlatmak ne mümkün sıcacık aydınlıkları
Karanlıkta bile görmeyi
Bilemezsiniz

Durgun karanlık sulardan uzak
Güne merhaba demek
Yarına gülümsemek
Ne haz!
Sevdiğim ruhumda bir şarkı mırıldanırken
Ağaçlar çiçekler eğilip kulak kesilmiş
Belli ki benimle birlikte dinliyorlar...

Şiir ve Yorum Mehmet Fikret ÜNALAN

02 Aralık 2015 Saat 20.15
Batıkent/Ankara