Uykularım kaçar bir gece yarısı, sensiz her gece,
Kelimeler boğazıma düğümlenir, dilimde anlamsız bir hece.
Kaçmak isterim koşar adımlarla, kendimden sadece,
Biliyorum son bulacak vuslatın, zaman bende tükenince.

Toz’mudur duman’mıdır, senden sonra bende kalan,
Vaktinden önce açan çiçek’ midir ömrüm, ansızın solan.
Düş değilsin anladım, çözemediğim gerçeğin koca bir yalan,
Dilerim sende benim gibi, kendi gözyaşlarınla ıslan.

Sen güllerde kırmızı, adın dilimde duyulmaz sızısın,
Bilmesen ne çıkar, kalbimin çare bulunmaz nazısın.
Taşmıdır kalbin, duvarmı vicdanın, kalbimin hırsızısın,
Biad’ımsın bil, adın kaderime çizgidir, alnımda yazısın.

Ağlama sakın ıslanmasın, yaktığın ateşinden kalan közlerin,
Terk’i Diyar’a ne hacet, ben seni bende iken özlerim.
Sukut’u altınsın ruhumda, konuşursan hicretimdir sözlerin,
Sensizlik sis perdesi, ufkumda doğacak güneştir gözlerin.

Halil İbrahim Koç