kokuşmuş çürük bir yumurta gibisin
kokutuyor o sinsi yüreğin beni
geçmiş bir demde asılı kaldık işte behemehal
o kahve rengi gözlere bir çeyrek varken
sende ulaşabileceğim yolların tüm kapıları kasıtlı kapanıyor
ve hala sana küs olmamın
ve hala daha bu kaçışın bir sebebi de var
hiç sadık kalınmadı sabah akşam aşkla yaşarken

açarken mendilimde buruk bir gönül çiçeği
hep ruhum kanar
senle neden hiç olmuyor yar
akşam karanlığın da oyuldu ocağımın yüreği
sana sırnaşık havlar dururken it soylular
ciğer paremi ta derinimden çekip çekip de koparırlar

kim kimdir
ne nedir
bilinmeyince aslı ve astarı kökeninden
tüm değerlerim hunharca katledildi erken
sorgusuz ve sualsiz kim yüreğimin bağımı çaldıysa
yaksın da görün o yürek ayasından

kontrgerilla gibi kaypak ruhlu bakışlar kesiyor
örümcek ağı gibi önümü
madem ki böyle çek tetiği yıldızımı da kaydır şirret
madem vurdun mavinin en can alıcı damarından
tut da bari yere düşmesin basiret
daha hala mı ki bir fark edişi olmaz sendeki o izanın
ve hala daha niçin inat atını mahmuzlayıp da durursun
düşmesem de vurulduk işte yana yakıla
sen hala daha uyur gezer mi uyarsın kaprise
neden dolmaz ki o gözünün doymazımsı cepleri
daha kaç kürek daha alacağı var
bak da gör bu sahte alem kime olmuş ki yar
hiç kefen görmemiş gibisin
boş dizgin dört nala gidersin de nereye kadar

illâh bir inat ipini saracak mısın boynuma yar
madem ki kalbin böyle ister
gel de birlikte uçurum kenarlarını arşınlayalım
asla tutamasın bizi o umutsuz kader

gördüğüm habis bir yaradır sağalmak istese de sağalamaz
meddücezir gibisin düzen tutmayan o yüreğinle
ayar verilemeyen hiç bir zaman iflah olamaz
zira iskele’ne yanaştırılmıyor ki aşkın gemisi
dalga dalga savurup da atıyorsun ya tüm emeklerimi
bak içinde ki o derin sızısı kanıyor ruhumun
dengin gibi kötü bir acı var mıdır ki bu alemde
ne yapalım bu senin için bir işse koy da vurulsun
sen batır batıra bildiğin kadar aşkın kayığını
ar ve edepten çıktığın için mi her vakit hayasızca kıvırıp durursun…


(29.11.2015) AZAP…