Cem ettim ahvali çıktım katına
Eldeki çareyi yormadı deyyus
Benliği yüklemiş kibir atına
Müşkülatın nedir sormadı deyyus

Gerdi bam telini çattı kaşını
Salyalı ağzıyla sıktı dişini
Daha dinlemeden sözün başını
Yergiler peş peşe durmadı deyyus

Gözleri büyüdü dili küçüldü
Hıncını gizleyen perde açıldı
Nefretin tespihi yere saçıldı
İnadın küpünü kırmadı deyyus

Sokup çomağımı dürttüm kovanı
İninden çıkardım aklı yavanı
Öfkesi fırladı deldi tavanı
İnsan sıfatına girmedi deyyus

Sıyırmış kayışı bozmuş ayarı
Ruhuyla yoğurmuş şahsi çıkarı
Durdurmak istedim safkan hıyarı
Bağlamaya fırsat vermedi deyyus

Dalında yaprağı boşa sarartmış
Cehalet fikrini hepten karartmış
Sanki bu dünyayı kendi yaratmış
Sırrı hakikate, ermedi deyyus

IŞIK değişmeyen hormonlu huyu
Kemliği duldalar hırsının koyu
İçindeki kinle devrile boyu
Sunulan dostluğu sarmadı deyyus

Azimet IŞIK ÇEKMEKÖY İSTANBUL