R.’ye

Ahmed Arif dizelerinin kokusunu aldığım bir şehirde
sürgün hayatı yaşadığımı hissediyorum…

bir smyrna düşündeki İzmir mavisi gözleriyle,
şarkı tadında kulağıma mırıldanan sesiyle,
sıcaklığının kalbimde yarattığı heyecan dalgasıyla,
gözlerimden akan gözyaşlarının haykırışıyla…
tek teselliyi aşkta arıyorum…
bir hayali gerçek sanmak mı zor,
yoksa bir gerçeği hayal gibi yaşamaya çalışmak mı…
anlamsız soruların zihnimi kemirdiği bunalım yüklü günlerde
ruhuma senin kokun üfleniyor…
ama sen,
bensiz geçen her anın mutluluğunu hayatın hızına ekliyorsun
ve ben bu yüzden hayattan geri düşüyorum…

Ahmed Arif dizelerinin kokusunu aldığım bir şehirde
sürgün hayatı yaşadığımı hissediyorum
ve geri düştüğüm hayata karşı
sessiz bir aşk çığlığı atıyorum:
“ yokluğun cehennemin öbür adıdır
üşüyorum, kapama gözlerini… ”

Tuna Başar
/onsekizaralıkikibinaltı yirmiüçonbir Afyonkarahisar/

Ahmed Arif’in “Hasretinden Prangalar Eskittim” isimli şiirinden alınmıştır.