28
Yorum
56
Beğeni
0,0
Puan
1670
Okunma

İnsan bu dünyaya basmış ayağı
Yerleştikçe artık gitmeyi bilmez
Ömrü yettiğince türlü tuzağı
Atlatır, sadrında kaygı eksilmez
Zor, çetin yaşamda varlığı yolcu
Etrafı toz toprak gördüğü, duvar
Elinde sımsıkı umudun ucu
Canını yakacak rüzgârı savar
Kalkıp yürüdükçe kesik nefesi
Fikriyle yarışır kafa kafaya
Koynunu işgalde saklı hevesi
Koşturur dört nala bazen de yaya
Harami yurdunda değil başıboş
Azgın hırsızlardan nefsi yenemez
Can üşür ten titrer heybe de bomboş
Takatten kesilip geri dönemez
Görünmez kederi bağlı kendine
Bir yüzü gülse de öteki mutsuz
Kavgası gönülle el âleme ne
Varır bir çeşmeye dudağı susuz
Kalbine sunulmuş koskoca derya
Gezinir Araf’ta dilinde dua
Ben kimim dedikçe öter kanarya
Vaktin ortasına kurulur şua.
Nezahat YILDIZ KAYA