Sen..
Düşlerimde.
Var olan,en anlamlı özne..
Sen..
Bazen bana kızıpta...
Beni benle baş başa bıraktığın
O yorgun..
O uykusuz gecelerimde.
Gözbebeklerimin gül bahçelerinde..
Uyuturken seni...
Bense...yapayanlızdım..
Sana adadığım,
Seninle yaşattığım tüm hayallerimde...
Ben..
Çok istesemde..
O an...
Dokunamazdım bile.
Dokunamazdım..
O kömür karası saçlarının bir tek teline..!

Sonra sen...
En zorlu anımda,
İçime çektiğim bir nefes..
Hayatta duyduğum en anlamlı ses
Dizlerime derman,
Gözlerime fer oldun..

Ve Sen..
Benim yüzünden,
Ne badirelerden geçtin..
Yıllar yılı hiç bıkmadan kahrımı çektin,
Çok şükürki,
Sen şimdi..!
Evimin,barkımın sönmeyen güneşi
Sen..
Günahlardan arındırdın beni.....
Bağımı bahçemi..!
Can suyuyla sulayanım oldun..!

Sen...
Bitmesini...
Hiç istemediğim hayallerimin rengi.
Sen benim yaşamımın sevinci..
Dünya ya bakış açımın mihengi..!

Sen..
Benim hayatımı dengeleyen..
Kulaklarımdaki..
Üzengim,örsüm,çekicim,
Yüreğimdeki,
Hiç bitmeyen sevincimsin..!

Sen,
Düştüğüm uçurumlarda..
Uzanan dalım.
Evim,barkım..
Sen,soframdaki aşım,

Sen...
Sen varya sen..
Benimle ağlayıp benimle gülen,
Benim meleğim,benim Canımsın
İnanki.....sen benim biricik aşkımsın.


Mahmut M. Özdemir
21.11.2015