5
Yorum
15
Beğeni
5,0
Puan
1140
Okunma
aynadaki gölgeye anca sığıyordu yüzümüz
hayâli kurulan her gülüşse iz bırakıyordu
derine
en yakın yere
koca bir yalnızlığın üzerine giydirdiğimiz
sıcak bir nefesti gün
ve karanlığın perçemine el atıp
gözlerinin önünü açmaktı ilk adım
bilinmeyen bir adresin
çalınmış kapısıydı zaman
çarkı zincirine dolanmış
zinciri de topuklara
oysa her çelme yeni bir rüyâyı uyandırıyordu
geceden
sonraya
ne hüzün var sabahta
ne düğüm
siyah incileri dökülen gerdanlığın
taneleri dizilir boğazıma
ömür biçilirken silinir tüm ezberler
bakıyorum da
ne ben eskimiş bakışlarımı gördüm karşımda
ne de kokusu dağılan yalnızlığı
" gözlerimin yatağı yaşanacaklarla dopdolu "
20/11/2015
11;55
eMİNeYZAMAN
5.0
100% (8)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz
