Düş dedigime tohumun düşmüş
İmkânsız cennet bahçelerine, seyirlik yolcu olmak
Yıkıntı tüm duraklar
Ağrılı gözkapaklarimda konaklar gudubet uykular
Açılır bir mezar daha ,yuregimin boş arsasına

Bu kaçıncı çocukluğum topragima karısıp yokolan..

Paslı bir kasvet bağlamış, sükut eden alemimi
Hülyalar yıkık,
Yine viranelerde habersizim hayattan!
Sahi ne var ne yok sizin oralarda
Gölgesine düstüğüm güneş geliyormu arada..
Varsın denk dusmeyelim aynı zamana
Gündüz düşlerinde de kusarım zehrimi yastığa
Sen geceleşen karanlık yüzüm,
Kaybet kendini

İyimser fetvalara muhtacım,
Şu cehennem avlusunda terkedilmiş çocukluğumun, sol kulağına
okunuversin son fasıl
Sırasıyla kopan kıyametleri tutarken gözlerim,
çığlığımda dizilsin kurşun harflerim
Başlasın lisan-i harbim
Yetmez ki
sôzün namlusuna sürdüğüm harfler ölümü(ne)me

Gözeneklerime kadar sen’ her yanım
Ben kör dövüşümün yaralı yanı

Umut dedigin
bugünlerde
dizboyu balçıga boyalı
Bütün cırpınışlarımı yolcu etmisim kendimden
Golgeliklere teslim
solumun kızgın kumlari

üşümek aynı yerden nasıl bir ironi sebebi?
hadi durma
kaybet kendini

Vakur hallerimden olmadık sahneler
bölüm bilmem kaç?
kaçıncı sahne

kanatlarımın altına trejedya ,
yuzüme silik komedya yazınca

Oynattı felek , kapandı perde

Oynattım nihayetinde,
kaybederken kendimi....

Düşmü ?? bir daha
tövbee

Şiar