hep sarılışta her istemini gütmek istersin de
şaşkın ve daha bîçaresin be gönül dur da az biraz tekle
nefis sızısı hemen dinmez ki cerrahını bekle
ancak zamana aittir bu müsaade
mevsimleri süreceksin üstüne soğuk ve sıcak vade vade
içine de az da olsa hayal-i sükut ve hüsranı ekle
bir karaçalı dolanırsa da sabrı çek girsin yüreğine
önüne set çekilmeden önce git gönlünü ısıt haydi
gençken dur durak bilmeden de koş tıpkı yılkı atları gibi

gaz lambasının cılız ışığın da öğrenmiştik biz okumayı
geçmişten kalan ne varsa topla da bas sıkıca kalbine
eşi bir daha gelmez ki o neslin
onların ki el ele gönül gönle bir kardeşlikti
her çıktığın basamakta bir altını mutlaka düşün ki
baş yere düşmesin

art niyetli torbandan yine çıkardın mı hasutluğu
boyunu aşanlar bak geçip de gitti bile
hep kirli kaldıktan sonra ne denir ki bir gönle

karanlığa bürünmüş bir yüreğin kömür gibidir yüzü
fitne tarlasında o ekip de durur kötülüğü
esişte savurduğu cakası da beyhude
her yöne bulaştırma bari ortada varken sabi sübyan
dönüp dolaşıp özünü yıkmadan önce az biraz da hu de

sevgi yok ki tarlanda ya öz cürümüne saplanırsan
tart bakalım huyunu ve suyunu bir gram çeker mi?
bu hayat pazarında çığırtkanlıkta yok sana
senin satılacak daha neyin var ki zaten
bekler durur seni sonunda sürpriz bir karşılama
edip de eylediğin ne ise gör de bak “o” kokacaktır ten
hiç ölüp de dirildiğin yüksek bir topuklu kaldı mı?
sonu sadece ölüm olan bu dünyada

sebep ve sonuç ortada hep yutkunup da kalıyor şehvet
ehil olmak dikkat ister ağzın şapırtısı çaylaklığa delalet

daha hala hazmedemedin mi yalandıklarını
karartıp da için ile yüzünü daha fazla yere sürme bari
gel de birlikte ulaşalım hakkın verdiği aklı dinleyerek
ruhunu da iyice bir yun artık
için dışı da pirüpak et temizlensin o arsız doyumsuzluktan
az biraz da düşünüp de şükret
çek bir adım da olsa o ayağını kir ve günahtan geriye
pak bir yüz ve hoş bir gönül selâmeti ile varmak için atiye…


(17.11.2015) AZAP…