1
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
876
Okunma
Hüzünsü atlılar koşar içimde.
Serçeler hüzünle yuvalar kurar.
Hüzünle kıpırdar sevgin gönlümde.
Âlemde hüzünden çekici ne var?
Ben yine benleyim, bu ne yalnızlık…
Yahut dayanılmaz bu ne işkence?
Âlemde olamaz büyük hırsızlık:
Hüznümü çalıyor vefasız gece!
Bitmez tesellidir sürgün sevgimde:
Tozlanmış aynada beliren eyvah!
Ne kadar çırpınsam, yine nafile,
Ruhumda fokurdar alev alev ah
Sen hüznü bilmezsin, zaten uzaksın.
Ruhun ruhumdaki hüzne yabancı…
Eski bir pikapta, kırık plaksın.
Ruhumda hüzünle kaynarken sancı.
Ama ben yine de seni suçlamam.
Sen bana kaderin armağanısın.
Bela mimarının sefil ömrümde,
Gönlüme sunduğu sevda gamısın…
Hüznümle mutluyum, razıyım buna.
Sanmayın bu şair bir tuhaf adam.
Evet şimdi lazım bir huzur bana;
Boşaldı kadehim tekrar dolsun gam…
5.0
100% (1)
Cevap Yaz