cerrah görmemiş saf hissimin yarası sağalmadan yine deştin
oysa ummadığım vakitte kalbimi çalan tek kadındın
aklıma bile gelmeyen hissimi azdırıp ta koyup giden de sen
gelmenle gitmen aynı anda olan bir misafir gibiydin
uyuşamadığımız yönlerimize rağmen beni az bir dinle dersem
sözlerime kulak verir misin?
sevinç içindeyken hıçkıra hıçkıra hiç ağladın mı ki sen
içinin içine de sığmadığı halde mutlulukların
arzuların en safıdır o ilgi ve taktiri şefkatle görünce
ruhtan fışkırır o an sicim gibi sevinçten gözyaşların

bu şehrin yine sis gölgeleri düşüyor bak kadınlara
işlerinin koşar adım üstesinden gelmek farz onlara
ayaklarında ki yüksek topuklu ayakkabılarına rağmen
giz ilişkiler en kötü düşmanıdır birlik konusun da
kandım mı-kandırılıyor muyum-kandırılır mıyım sorularıyla
acabalar beyni sulandırır olmayanın olmuş görüntüsüne sığınarak
yiyip de bitirir kurtların
farkına varmadan aklına sinsice girdiyse Çıfıt’ların

ilk ayrık makasını geleceğime sen attın kıskançlıkla
tümünü kökten koparırcasına kırptık ya bağlarımızı
darmadağınık ettik de gitti yollarımızı
sıkışınca sığına bileceğimiz ne kadar da açık kapımız var idi ise
bir daha hiç açılamayacak şekilde kilitledik paslı kilitlerle
yüzüme kötü çarpar oldu patavatsız ağzımın dilinden tüket-tiklerim
ruhum yitik biçare düşmüş hep başım da en büyük engelim
ben cümlelerimi de göçmenleştirdim " az bir git " taktım adını
ne var ki git-i de anlamayacaktır o tutmaz freniyle ya
bu somut engelli halimi
veya illa ki bu konumumu hiç görmezden de gelemezdim ya

ah şu yalnızlığın dili bir olsa da bir konuşabilse
kim bilir neler sığdırır da durur sağır kulaklara
yarenlik dostluk aşk sevgi vefa emeğin ve annelik veya babalığın
belki de insan olabilmenin önündeki en büyük setir bu yalnızlık
oysa aşka doğru dolu dizgin koşmayınca yürekler ağlar
aşkı da tatmadıktan sonra insanım demek bile zarar
ve o ki “mutlak” aşka erişen kişi derhal hak ettiği cenneti boylar
öyle ki bir usul ve erkan vardır insancıktan insanı ayıran
nasibini alamayan kalplere karşılıklı her şey de batar
yapılan resimler-yazılan yazılar-yazılan onca şiirler gibi
işte bitti der sevinirsin oysa ne mümkün ki bitsin
devam etmek istesen de edemezsin
vaktin yetmez her şeylerini geride koyup da gidersin

bil ki hayatımda yaşadığım en mutlu olduğum anım
şuan da geliverdi aklıma
hayatım da o an ki kadar aşkı görüp tanımamıştım
hiç mi hiç ama
ki bu mutlu anların da elbette bir gün
mutlaka bir bedeli olmalıydı her şeyde de olduğu gibi
sonunda o bedeli de ödetin
işte bu hikaye var ya benim öz mü öz hikayemdi gülüm...





(13.11.2015) AZAP…