Ve sana yazdığım şiirlere şimdide mektuplar ekliyorum.
Masamın bir yanında boşalan kahve bardakları.
Bir köşesinde hiç sönmeyen sigaram.
Dinmeyen gözyaşlarımla her bir harfine özlemimi, her bir satırına tebessümlerimi.
Bana aldığın sardunyaların kokusuyla sana hasretimi gönderiyorum.
Gözünün değdiği her kelimeye bakışlarımla seni sevdiğimi söylüyorum.
Tekrarı olmayan hayat sahnesinde son perdeyi seninle bitirmek istiyorum.

Bu sana yazdığım kaçıncı mektup, sensiz kaçıncı sonbahar?
Her sayfasında ezberi bozulmuş yeminlerim,
Her merhaba da sana olan özlemim var.
Ellerimde mürekkep izi, dudağımda senden kalan sıcaklık.
Yüzüne karşı söyleyemediklerimi bu mektuba kazıyorum bir bir.
Belki hislerimin aynası olacak kurduğum tüm cümleler..
Yüreğimdeki yokluğuna, ellerimden kayıp giden zamanlara isyanlar ediyorum, dilim titreye titreye...
Vakitsiz esen gurbet rüzgarları kaç sonbaharı uğurladı, kaç yaprağın ağlayışına tanık oldu bilemezsin...
İçimdeki seni özledim..

Beni anlamandan çok seninle yaşayamadıklarımı ve halen umutsuzca bekleyişlerimi bil...
Bilki! her sonbaharda, her sarı yaprak düşdüğü vakit,
Seni özlediğimi, Seni sevdiğimi duy..

Hangi mevsim olursa olsun, yüreğinin sesini dinle.
Ve bize geri dön sevdiğim....

Emine Yalçın
10.11.2015 / 19.33