Keşkelere gebe kalan dilim
İçime bağırıyor avazı yettiğince
Sol yanımın kırgınlıkları gözbebeklerimi parçaladı
Bir şehir ölüsü kadar yanıyor canım

Ben unutmaya çalıştıkça
Acılarıma yenisi ekleniyor
Yoruldum
Bir nefeslik izin ver
Bir köşede dinlesin ruhum

Her sokak arasında binlerce ceset kokusu
Kefensiz yolcu edilirken aşkın kendisi
Gecenin hüzünlü saati
Yelkovanın delirten sesi
Kulaklarımı birkez daha sağır bırakıyor

Tam alıştım diyorum gittiğine
Her defasında
Uykuya dalan gözlerimin perdesini çekiyor hayalin
Usulca yüreğime giriyorsun
Alnımdan öpüyor arsızlaşan gözlerin

Oysa yedi kat yerin dibine gömerken seni
Yedi kat göğün yüzüne asıyorum aşkı
Yüreğimin şehrine giremezsin artık
Etrafı demir duvarlarla örülü
Bundan sonra
Benim yokluğum senin kıymetin olsun ...

Emine Yalçın
28.5.2016/03.19