Dayımız değildi ben dayı derdim
Bir güzel insandı Mecit dayımız
Çoğunlukla onu hüzünlü gördüm
Gariban biriydi Mecit dayımız.

Pantolon cekette yaması vardı
Ne yapsın garibim fakirlik zordu
Helal para olsun yediğim derdi
Gözü tok insandı Mecit dayımız

Tezgahıydı onun kazmayla kürek
Cizlavit giyerdi bazende çarık
Olsada hayatı daima buruk
Yürekli insandı Mecit dayımız

Arkadaş olmuştu sigara ona
Atmazdı gelmeden tütünü sona
Sabah namazıyla başlardı güne 
Durmaz çalışırdı Mecit dayımız

Bayramda alırdı etin tadını
Unutur olurdu sonra adını
Kutlamasa o gün birde kadını
Bayramı bilmezdi Mecit dayımız

Hastayım demezdi vardı yarası
Bulamazdı derse ekmek parası
Aç kalırdı sonra küçük yavrusu
Böyle bir insandı Mecit dayımız

Ayrıldı yolumuz gurbete geldim
Gurbette dayıma hep selam saldım
Bir gün geldi acı haberi aldım
Dediler ki ölmüş Mecit dayımız

Erol ÇELİK ALİAĞA 03.10.2015