Kireç olur senden, deyip daldılar
Bedenden kalbini söküp aldılar.
Ağladın, sızladın, onlar güldüler
Boynunu büktüler Erciş kalesi.

Bir bedenin kaldı, kırık kolların
Emrah’tan ayrıldın, sustu dillerin
Bir zaman seninle gülen güllerin
Terk edip gittiler Erciş Kalesi.

Tarihi değerin bilen olmadı,
Çektiğin çileyi gören olmadı.
Karşılık vermeye gücün kalmadı
Dik durmak istersin Erciş kalesi.

Gelenin yok şimdi soran olmuyor,
Yeni nesle sorsam bilen olmuyor.
Bakarım resmine, yüzün gülmüyor
Boynunu büktüler Erciş Kalesi.

Kucağını açtı Van Gölü Sana
Bir ümit, tutunup sarıldın ona
Ders veriyor gibi bencil insana
Sulara gömüldün Erciş Kalesi

Niceler gelip yurdundan geçti
Bir dönem oturup aşından içti
Rağbetin vardı bedenin dinçti
Düştüğün hale bak Erciş Kalesi


25.03.2010 ALİAĞA/İZMİR
Erol ÇELİK (ERCİŞLİ)