insan çatlamazsa
çatlatamaz kabuğunu ateş
anlamı kovamam
önümde bir dağ gibi yükselir su
yerçekimi derim tutan, el çekimi
dünyayı sel ile boğmayan


küfsüz kabuksuz şiir
güneşi getirip oturtan pencereme
çocuklar kar taneleri ardında uçmalı
masal kaldırımında
olmamalı ölü kelebekler
yaşam fışkırmalı
aradan


dağın başı göğe ermiş
yollar bu kadar ince olmamalı geçiyor usumdan
düşlerimin eninde olmalı
dağda balık
denizde ayı yüzmeli
kel başına elini dokunduğunda keloğlan


dağ dağ yükselmişken sular
kurumamalı deniz, göl
istediğinde
atkısını alıp çıkmalı kadın evden
öldürülmemeli
o dev


kalmamalı ölü kelebek
kitap arasında
arkasına düşmeli bir çocuk göçmen
geçmişinin de
geleceğinin de

yalnız bir çocuğun değil
bütün çocukların nasıl yaşayacağını
düşünmeli
su içindeki toklar, özgürler
bi zahmet çıkarmalılar
dünyanın bir bölümüne takılan
kelepçeyi!..



11. 11. 2015 / Nazik Gülünay