Sevdanın yanar hiç sönmez ateşi
Gönülde doğar sevginin sıcak güneşi
Kavuşmak için bekler âşık yüreği yanar
Mahşere kadar sürer aşığın yâri bekleyişi

Mahşer dediğin üç beş adımlık mesafe
Seven gönlünü hiç kor mu kafese
Varır sevdiğine âşık aldığı son nefesle
Mahşere kadar sürer aşığın yâri bekleyişi

Ağarır saçı bükülür yıkılmayan beli
Gözlerinde akar vuslat için gözyaşı seli
Uzanır uzanmasa da sevdiğine uzanmaz eli
Mahşere kadar sürer aşığın yâri bekleyişi

Sevda aşk ateşi bu düşmesin gönül’e tatlı dile
Gezdirir çölü sahrayı sevinçle güle güle
Kavuşur muyum demez yüzünü görse yeter bile
Mahşere kadar sürer aşığın yâri bekleyişi

Aşkın sırrıdır bu gönüller birbirine ermez
Mahşer kopmadan âşık sevdiğini görmez
Âşık olan sanmayın bunu gönülden bilmez
Mahşere kadar sürer aşığın yâri bekleyişi

Âşık bakmaz kendi sefil garip haline
Laf gelmesin ister nazlı sevdiğine
Kavuşur mahşerde bilir söyler sevdiğine
Mahşere kadar sürer aşığın yâri bekleyişi

Nazlı yar anlar aşığının gözünde o mahşeri
Gönlünde açıktır aşığına gül kokan gönül defteri
Mahşere saklar harcamaz gönlündeki tatlı sözleri
Mahşere kadar sürer aşığın yâri bekleyişi

Aşkın sırrını esrarını elbette ki âşıklar çözer
Yol uzak olsa da onlar gönüllerinde gezer
Sanmayın yol çileli olur bu aşk burada biter
Mahşere kadar sürer aşığın yâri bekleyişi

Kul Mehmet’im aşk böyledir yaşayan bilir
Aşk yolunda nazlı yârin bekleyerek ölen sevilir
Ölüm anında aşığa sevdiğinin nur yüzü görülür
Mahşere kadar sürer aşığın yâri bekleyişi

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-