Birden beşe çocuktur
Zerre günahı yoktur
Bazen anne babası
Bazende bakar doktor

Yaş vardımı beş ine
Benzer yaz güneşine
Anne baba bekçidir
Hergün onun peşine

Yaş vardımı on una
Sahip çıkar donuna
Oku dostum vaz geçme
Bak destanın sonuna

Yaş dedimi on beşi
Yanar gönül ateşi
Derece kırka vurur
İbreler doksan beşi

Yaş vardımı yirmiye
Aklıl başlar ermiye
Düz duvara tırmanır
Allah başa vermiye

Yaş dedim yirmi beş
İster yanına bir eş
Günüzün hayal kurar
Geceler basar ateş

Yaş dedimi otuz yaş
Felekle çıkar savaş
Çocuk çoluk olunca
Dallanır yavaş yavaş

Gördümü otuzbeşi
Eksiltir bir kaç dişi
Yuva bile kuramaz
Birde yok ise işi

Yaş vardınmı kırk ına
Varır işin farkına
Dost bildiği o felek
Çomak sokar çarkına

Kırkbeş dedimi yaşı
Başlar kaygı telaşı
Ben dünyada görmedim
Kazanan bu savaşı

Yaş vardımı elliye
Saç baş döke kelliye
Azrail listeye alır
Anasını belliye

Elli beşe varınca
Heç incitmez karınca
Günahları hatırlar
Hep divana durunca

Yaş dedimmi atmış
Dersinki gemi batmış
Dünyada gözü kalmaz
Gör ne almış ne satmış

Atmış beşe girince
Düşünür ince ince
Dünyalar onun olur
Biri selam verince

Yaş vardımı yetmiş e
Akıl baştan gitmişe
Bir zaman aslan olan
Döner süt ü tökmüşe

Yaş dedimi yetmişbeş
Döner bakar boştur peş
Dile düşer bir şarkı
Ufkunda batan güneş

Yaş vardımı seksene
Dert yerleşir eksen e
Torunlar seni sormaz
Gölgen kalır tek sene

Görünce seksen beşi
Ne kıç tutar ne dişi
Zaten buna ulaşan
Bu zamanda kaç kişi

Ya görürse doksanı
Epey olur noksanı
Birzaman bülbül olan
Baykuş olur aksanı

Doksan beşi girenler
Kaçırmışlar trenler
Yatak ile dost olur
Her gün çalar sirenler

Yaş girdimi yüzüne
Her gün vurur dizine
Ya yoklama kaçağı
Ya Azrail izine

YÜZDEN SONRA YAŞAYAN
BEN YAŞADIM SAYMASIN
ÇAĞDAŞİ DESTAN YAZDI
OKUYANLAR DOYMASIN