Biliyor muydun neden söyler gece gündüz rebap?

Gözlerinden yaş döker, yüreğini eyler kebap?


Hoş sesinden yağdırır oklar kemençe her yere

Saplanır gönüllere dert arttırır hep dertlere


Söylüyor kendi etimden ayrı düştüm ben deri

Arttırır bu ayrılık her gün içimde dertleri


Bir yeşil daldım ezel gün bir ağaçtım eskiden

Ben de her gün hep gülerdim önce balta kesmeden


Bir verin sizler kulak kökten uzak kalmış bize

Kendine dönmek yolunu söyleyelim biz size


Bir gün ayrıldım kökümden ben habersiz ay aman

Dönmeye tekrar ona tek yol dönüşmektir inan


Bu figanım benziyor kervan zilinde seslere

Yıldırımlar seslenir sanki buluttan yerlere


Gel de yolda bağlama şu gönlünü hiç bir kula

Tat tuzu bir gün gider sanki düşüpsün karbula


Çoklu menzilden geçip ta ki yetiştin dağlara

Anne karnından çıkıp geldin bugün genç yaşlara


Ellerinden sert tutanla ayrı düşme ol tanış

Evvel ondan ahir ondan her zaman ondan yapış


Türk Arap Rumi eğer sevda yolunda kalsalar

Ayrılık bir gün biter aşkın odunda yansalar


Yel sesi ağlar gibi söyler gelip dinle beni

Sen su istersen eğer ırmağa dek izle beni


Önce su sonra yel oldum esmişim ben sizlere

Gösterim su yolunu serap gören tüm gözlere


Bak suymuş hep sızlayan nale eden yel önceden

Su olur ger kaldırırsa örtüyü gül çehreden


Altı yönden seslenip çığlık atar tüm yerlere

Her taraftan yüz çevir artık kulak ver bizlere


Kelebek yansa da mumdan uzak durmaz kesin

Bir kelebekten neyin eksiktir ey aşık senin




Muhammed Ahmedizade