HASRET ÇEKMEK

Hasret çekmek çok ağır hasreti çeken bilir
Bilmeyene gizemdir gurbet eli bilmeden,
Hasrete çöken acı belki insafa gelir
Umu yüklü katarlar son durağa gelmeden.

İlk başı var yolların sonunu bilemeyiz
Gizemi çözemezsek hayatta gülemeyiz
Doğru adım atmazsak hiç birşey göremeyiz
Sonu karanlık yutar menziline ermeden.

İlk günler mutluluğun şarkısını söyledik
Sevgi saygı topladın beraberce peyledik
Martılar gibi gökte gönlümüzü eyledik
Fütursuzca yaşadık önümüzü görmeden.

Ben şiirler yazarken sen şarkılar söyledin
Ben şarkı bestelerken hüzünleri derledin
Hüzzam’da Raks’a geçip notalarla tınladın
Günler çok çabuk geçti mutluluğu dermeden.

Gözlerimiz kapalı dolaşırdık etrafta
Yürekteki güzellik bulunmaz ki sarrafta
Mihenk taşı kalbimiz altın bizim tarafta
Vuslata hasret çöktü doyasıya gülmeden.

İSMAİLOĞLU hasret vuslatına çağrıldı
Kadere boyun eğdik yollarımız ayrıldı
Gönül bağı çözüldu ellerimden sıyrıldı
Elimden uçup gitti canı cana sarmadan.
---- 11.12.1960 - İslahiye.

İsmailoğlu Mustafa YILMAZ – İstanbul.

Kaynak: 3. Şiir Defteri – İsmailoğlu Mustafa YILMAZ.

...............................................................