-gülten akın’ın anısına ...kalemin yettiği kadar-




kuşların altında yürüyorum kuşların
sağ yanımda saçlarım dalgalanmış
sol yanım küpeşte
beni görünce uçsuz bucaksız
bi van gogh çayırı
donuvermiş gözlerinde sarı şapkalı kız

tıpatıp kör sokaklar gibi
çıkmaz duvarlar

denedim solan açmıyor
açan soluyor
öldüğüyle kalıyor yandıklarımız

ihtimal ki yaşıyorum hala
düşünüyorum yontudakalmış aslan heykelli kapının
tam ortasında
avazım çıktığı kadar yıldızlara bakmayı
doyuruyor açlığımı
birazı kızıldan sıyrılmış
bi tomar gece

olsun bakalım

hani intihar süsü vererek
üzerimize giydiğimiz hayat var ya
yakasına da takmıştık
beyazca mendil
az biraz mavi katsam
az biraz somon
arttırsam abartısını silüetimin
bi kaç minare eklesem
gaipten ezan
çabucak kılınan namazlar gibi
arafta kalsam
kurtarsa üç-beş sevap
kendime yalvaçlığımı

günübirlik ölüp gelsem
ne ellerimi çıkartsam cebimden
ne yerleştirsem gözlerimi