Ellerin izin versin akan umutlarımı avuçlamaya
Şimdilerde ayrı ayrı boğulur bedenim göz yaşlarına
Haykırsam duyan kim var söylediklerimi, anlamsız bu Yaradan’a
Dirilir anılarım sert zihin levhalarında
Her yanlışım seni hatırlatır, yüzüme vurdukların
Hadi git derdin, kalbin yansın umursamazlığına
Son kalemim bu yazılan dizeler girsin aklına

Alabora olmamak için sarıl küreklerine
Gücün kalmasa da için yarılsın sevdiklerine
Ruhuna ittifak kuran koca kanatlı meleklerine
Tek bir söz söylenir, sayfaların kanatlansın okyanusun dibine.

Aşkın batırır tekneleri amansız bir rüzgarla
Batırsın...Ey kalem-i kelam sözcüklerim dönüşür mısralara
Sevdiklerimi unut, sil,yok et,bırak tabiata
Sevemediklerime tebessüm et, koy kalbinin ortasına

Düşüncelerin serttir İndigo der fasıl sancısı
Oysa ki saman alevidir bir anlık dünyana bakışı
O korktuğun, bakamadığın yollara görmeyi bilenlere
Sonuca varamazlar, pis pis güler ellerini koy yüzüne
Yak bir Tütün...