Selam ile içeriye girince
Benligimi benden aldı bir güzel
Asaleti gördüm selam verince
Benligimi benden aldı bir güzel

Otuzu geçmişti yenice yaşı
Dile getirir ki o güzel taşı
Boynunu bükerek masum bakışı
Benliğimi benden aldı bir güzel

Kirpiği ok gibi kaşlar yay gibi
O güzelim yüzü dolun ay gibi
Fırtınası geçmiş sakin koy gibi
Benliğimi benden aldı bir güzel

Sevdiğimi desem nederki ona
Cevabı ne olur bilmem ki buna
Gülüşü can verir ölmüş insana
Benliğimi benden aldı bir güzel

Vuslatı yok diye düşerim gama
Tuz basmıştı sanki derin yarama
Aklım hep başımda duruyor amma
Benliğimi benden aldı bir güzel

Kimseye diyemem içimde bir sır
Unutamam artık geçse de asır
Mevlam bir tanecik koymamış kusur
Benliğimi benden aldı bir güzel

Benim olsa hep giderim suyuna
Sıgınırım limanına koyuna
Şöyle baktım endamına boyuna
Benliğimi benden aldı bir güzel

Ben benimle amansızca savaştım
Affet yarab deyip engeli aştım
Sevda yollarında aç susuz düştüm
Benliğimi benden aldı bir güzel

O gözleri varya sarstı derinden
Yüreğimi söktü sandım yerinden
Korkarım sevdanın böyle türünden
Benliğimi benden aldı bir güzel

Kul Hızır’ım gönül vermez olaydım
Düşünerek kafa yormaz olaydım
Biz kez gördüm keşke görmez olaydım
Benliğimi benden aldı bir güzel
Benligimi benden aldı bir güzel

Nuh Ali Berk
(Kul Hızır)