19
Yorum
22
Beğeni
0,0
Puan
1270
Okunma
Ramazan bayramına on gün kala meme kanseri olduğumu öğreniyorum. Ve o gün bugündür mücadelem devam ediyor. Bir buçuk ay önce olduğum ameliyattan sonra patoloji sonuçlarının iyi gelmemesi sonucu kendimi çok kötü hissetmem bana böyle bir şiir yazdırıyor. Geçtiğimiz yaz çektiğim annemin mezarının fotoğrafına bakıp “acaba benim yerim neresi” diye düşünmek. Evet, önümüzdeki hafta ikinci ameliyatımı olacağım. Allahım bütün darlanmış kullarına genişlik, bütün hastalara şifa versin…
Fotoğrafın onümde mezarının başında
Sana sesleniyorum çocukluk çağlarından
Kaç senenin özlemi birikmişse taşında
Bana da yer aç anam o İrem bağlarından
Kimse sen gibi değil sen gibi değil annem
Öpeyim lalelerden usulca eğil annem
Şimdi o bıraktığın öksüz zamanlardayım
Sen kokuyor buralar hasretin kol geziyor
Boşalmış koca evren kimsesiz anlardayım
Yokluğun bir kerpeten çift taraflı eziyor
Belki duyuramadım sessiz hıçkırdım annem
Çevremde bana ait her şeyi kırdım annem
Yine dolu doluyum hüzünün günündeyim
Güvercin kadar ürkek bir kuş kadar korkağım
Hep arefede kaldım bayramın dünündeyim
Yine elem kokuyor baştan başa sokağım
Her tarafım karakış üşüyorum be annem
Tut beni yüreğimden düşüyorum be annem
Ayşe Kadıoğlu Yıldız