Ayrılığının kahırlı sessizliğinde
Taş plaklardan
Yankılanan bestelerde yetmiyor sensizliğe
Ortam hep aynı hüzün..
Kör kabus gecelerde
Mum ışığında yansıyan yüzünde
Yetmiyor be gülüm..

Hiç bir şey aslın gibi yetici değil.
Kokun yok,
Sen olamıyor işte.
Tadın yok acım işte
Yılgınım hayattan
Mutsusum huzursuzum da.
Koyamadım hiç kimseyi yerine

Gerçi yokluğunun sefaletinde
Seni özlemekte güzel ya
İçim avunuyor işte.
Yaşayamadığım beklentileri özleminde yaşamak
Ulaşamadığım yıldızları düş girdabımda
Gözlerinde toplamak.
Seni bağrımdan koparan ayrılığın inadına
Damarlarımda özgürce yaşamak.
Ve
Kadere korkusuzca meydan okumak
Ne kadar sıkıyor olsa da
Güzel be.

Ama gel gör ki nereye kadar.
Dermanım öldü gönülde,
Nefeslerimi yorgunluğa kaptırdım
Takat bitti.
Sabır taşlarını çatlattım
Güçsüzüm.
Bittim be

Yılan hikayesi duygulara esir ettiğim bu hayatı,
Artık yaşamaktan yoruldum.
Hasretinin derinlerinde vurgunlara tutuldum.
Yalancı uykularla tanıştım.
Üç beş güzel anını serdiler yatağıma
Çocuk gibi aldattılar sensiz uyudum.


Şimdi sensizlikte sabah oldu.
Bütün kahırları hüzünleri geceye verdim yolladım.
Ben şimdi uyandım.
Galiba bu sabah özlemini tam yüreğinden vurdum.
Elimi yüzümü son kez yıkadım soğuk suları ile
Senin olmadığın bir sabah.
Son kez dondum.

Bu gün ilk ayrılık trenine binip sana gelmeyi düşünüyorum
Gam yüklü raylarda
Sensizliğin son şarkısını besteleyeceğim
Kader yapmazsa yine bir kelek
Ve ecel koymazsa son noktayı bilerek
Yıllardan sonra ilk kez güleceğim
Geceye kalmaz yüreğine ineceğim.