Sen gittin ya, bu şehirde gitti.
Seninle beraber,karanlıklar çöktü.Hayallerime;
Yapraklar döküldü,ağaçlar söküldü.
Hazan yağmurları yağdı yüreğime..

Sen gittin ya,güneş doğmaz oldu pencereme..
Kuşlar ötmez oldu, çiçekler soldu açmaz oldu.
Yüreğim kurak topraklar gibi.çöl oldu.
Bazen,kelimeler kesilir,bazense nefesim kesilir oldu..

Ne bu ömür tükenir,ne sana olan sevdam azalır.
Ne de KADER bana yeni bir yol çizer diye diyemedim.
Diyemedim işte; dilim lâl,gözlerim kör oldu.
Gitmen için, binlerce nedenin olsa da,
Kalman için bir tek neden var oda sevdamız..

O da; sevdam’! GİTME.! diyecektim..
Söyleyemedim,kal diyemedim..

Sen gittin ya, gitme diyemedim sana.
Sokaklar peşinden ağlar diye,diyemedim.
Yüreğim; sensizliğin esiri olurken,
Ateşinde yanarım diye diyemedim..

Ellerim,gözlerim seni arar diye diyemedim.
Diyemedim giderken benide götür,
O simsiyah gözlerinde kaybolayım,
Sevdalı yüreğinde kalayım diye diyemedim..

Ey Sevgili!!
Ayrılığın ardında delicesine rüzgarlar esti.
Yaprak gibi döküldü hayallerim, yıllarım.
Rüyalarım sende kaldı,umutlarım sende kaldı.
Yinede diyemedim kal gitme,
Ne olur! GİTMEE!!.diyemedim.Ey Yar!

Hakan Ezel Bayram