Şiir, içsel öykünmelerini dış alemin benzeri örneklemeleriyle somutlayarak anlatıyor.

Kurgulamada göze ilk çarpan bu somutlama arzusuna yön veren duygular renklerin

dili ve bu renklerin psiklojik anlamlarıyla izahat buluyor.

Dış alemin geçmişten gelen tarihi sorunları"geçmişin kamburu" şairin iç alemini
yansıtan benzer bir somutlamadır.Geçmişten beri gelen ve güncelliği de yaşanan
çatışmaları kendi iç alemideki savaşla betimleyerek, dugularını tasvirde başarı
gösteriyor.Yayılmacı devletlerin yol açtığı savaşların sonuçlarını benzer iç
ilgiler kurarak şiir, finaline kadar savaş,isyan,tutsak,özgürlük,korunma,şehit,
gazi,hücre gibi kelimeleri bu maksatla kullanan şair,iç dünyasında hissettiği duyumları
cephe gerisinden,korunmalı ama "penceresiz hücre gecelerde " sorgularken
nedenlerini bularak birtakım çözümlü analizlere de ulaşıyor.

Çift cepheli bu analize göre dış alemlerin savaşlarının nedeni "sömürge kazanmak" ken
iç alemdeki sorunun kaynağı savaş ve çatışmalar sonucu bozulan dış dünyanın içe
karamsar yansıyışı olarak görüyor. Yani dış huzursuzsa iç de nasıl huzur olsun
anafikrine ulaşıyor.

Ama esas sorunun dış kötülüklerden onu korunmak için ona kalkan olan sevdiklerinin
ördüğü " sevgi kuşatmaları altında özgürlüğünün şehit düşmesi" olduğu fikrine ulaşıyor.

Şiir, bu karadan maviye geçiş renkleriyle umuda yolculuğun serüvenini aktarır bize

bedbinliği çağrıştıran gece,hücre penceresiz sçözcüklerinden,umudun rengi olan
beyaz ve maviye ulaşıyor. Deniz, albatros ,karanfil.

Şiirlerde habercilik fonksiyonu taşıyan kuşların en irirsini seçen şair" Umudun
büyüğünü büyük kuş getirir" dercesine albatrosu seçiyor.
Gagada gelen karanfil mutluluğun geleceğine dair somut bir belirtidir..

Emeğinin anlaşılmasını her şair isteyecektir.

Arkadaşımıza şiirseliğinin güçlenmesi açısından biraz da ritmik hususlara
yönelmesini tavsiye ederk başarılar diliyorum.

Umarım emeğime değmiştir.
SAYGILARIMLA.