sevgili şair...şiirin gücünü...içinde saklarken...bir yerlerde yok edilmiş mısralarını aramakta...zaman zaman ...kafiye belası çalsada kapısını...belki bilerek veya bilmeden...yolunu değiştiriyor...biraz sıcak af duygularının sarhoşluğuna kafa tutarken...küçük bir çocuk tutuyor ellerini...sonra darmadağınık bahçelerde...müziğin çığlıklarını duyuyor...bana çok umut verdiniz...ne vakittir yolunuz şiirden geçer...veya ne demdir...susarsınız birlikte bilemem ama ne gam...şiirleri biz yazmayız biliyorsun mutlaka...şiir gelir ve kendini yazdırır gider...tek solukta fısıldar...bana sakın dokunma der ve çekip gider...her şiir biraz ürkektir...sebebini sorarsan...ki sormalısın bir gelişinde...utanarak ta olsa sana söyleyecektir...işte o gün sen şiir olmuşsundur...ne mutlu şiir olmasını bilenlere...ne hüzündür...şiirsiz ölenlere...sevgilerimle...LaraAçanba