Sonunda ayrılıklara hibe ettik sevdamızı
Oysa ne yaşanacaklarımız vardı daha
Gün yüzü görmemiş
Kimsesizliğimizi yolar kabuk kabuk
İçten içe kanatırdık gecenin tenhasında
Acımazdık
Ağlamazdık..

Hatırlıyor musun Sevgili?
Dokununca birbirine gözbebeklerimiz
Mum alevi gibi titreşirdik
Ve sımsıkı sarınıp “biz” hayallerine
Soğuğu
Titreşen yüreklerimizde eritirdik

Ahh sevgili
Gülüşlerimizin tozlu ayak izlerinde batıyor gün
İki damla nem avuçlarımızda
Oysa ne de güzel bağlardık yılları vuslata
Şimdi kanamamak elde mi
Kayıplarımıza

Ay ışığını da unuttuk sahte ışıkların kıpırdanışında
Biliyorum bu sahte ışıklar avutmaz yüreğini aslında
Ara sıra dalarsın öyle uzaklara
Gözlerinde kim bilir hangi hayalin toz zerrecikleri
Sevgili
Vakit geç oldu
Artık bu hayallerden dönmeli

Bak sevgili
Sular da çekiliyor yavaş yavaş
Artık bu med - cezir de taşımaz bizi
Gerçi
Ben soluğunun buğusundayken daha
Yakmıştım son gemileri

Şimdi son tınısını titretirken sevdamızın gam teli
Gitmek de acı uğurlamak gibi
Beyaz mendiller sallarken ayrılığa
Yüreğimde götürüyorum gözlerini
Ve biliyorum
Ne “sen” bu ayrılığın can damarını besleyeni
Ne de “ben”

Faili büyüklüğü bu sevdanın
____________________Faili kendi



Hülya AYDOĞAN