tomurcukların patlaması,yeşilin toprağı çatlatıp kendini göstermesi...hınzırca ürpertiveren sabah esintisi...evden çıkıp yol aldığında kuşların seni hiç takmadan önünde sekmesidir...suyun daha çok parlaması,başını yukarı kaldırma ihtiyacıdır...hızlı hızlı yürürken kuşların 'bırak bugün de işe gitme' dediğini sanmaktır...görevden kaçma,kendini toprağa uzatıverme arzusudur...kendini binadan kurtarıverip ağaçların altına atınca,bedenini güneşin altına sermektir...senden habersiz,otların arasında oynaşan böceklerle bir yandan dalga geçmek bir yandan onlara şaşakalmak,özenmek..biraz daha çocuklaştığından olsa gerek,daha bir ilgi delisi, daha bir pof pof perisi haline gelmek...biraz da kendini bırakıvermektir,kendini şapşallaşmaya gönüllü kılmaktır bahar...ve aşk baharla birleşince
bu güzel satırlar dökülmüş...tbrklr...